Wyróżnić wśród nich można nieźle zachowane fragmenty domów i przemyślne, drewniane konstrukcje nawierzchni ulic, zasypane gruzem i ziemią, przemieszaną z niezliczoną ilością zużytych i fragmentarycznie zachowanych przedmiotów, tak wiele mówiących o codziennym życiu mieszkańców starego Inowrocławia. Zachowane do wysokości I piętra (około 3 m) mury klasztoru franciszkanów, tajemnicze średniowieczne fundamenty przy wejściu do szpitala miejskiego, wreszcie zachowana wraz z fragmentem podłogi 2 m wysokości ściana drewnianego, średniowiecznego domu przy Rybnickiej, świadczą o ukrytym w ziemi ogromnym zasobie informacji na temat historii miasta, cierpliwie czekającym na ujawnienie.
Kościół Franciszkanów podczas rozbiórki w 1872 r.
Szkoła Wydziałowa, zdjęcie z ok. 1910-1914 r. (po prawej widoczny gmach Sądu Powiatowego).
Stojący przed szkołą pomnik Fryderyka III ustawiono w miejscu, gdzie dziś jest fontanna.
